วันอาทิตย์ที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2552

ของขวัญวันเกิด

"ของขวัญ"
ของขวัญ เป็นสื่อที่แสดงถึงความใส่ใจ ความห่วงใยผ่านทางสิ่งของไปยังผู้รับ คงมีน้อยคนที่ไม่เคยให้ของขวัญใคร หรือไม่เคยได้รับของขวัญจากใคร เพราะการให้ของขวัญเป็นประเพณีร่วมกันของคนทุกเชื้อชาติ เราจึงมักมีโอกาสได้รับของขวัญในรูปแบบต่าง ๆ อยู่เสมอ การให้ของขวัญเป็นการสะท้อนความรู้สึกบางอย่างของผู้ให้ ที่มีคุณค่ามากกว่าตัวของขวัญ การวัดคุณค่าจึงไม่ได้อยู่ที่ตัวของขวัญหรือราคา แต่คุณค่าที่แท้จริงนั้นอยู่ภายในตัวของผู้ให้ นั่นคือความตั้งใจที่จะมอบให้และส่งความรู้สึกดี ๆ ถึงกัน
ฉันไม่ค่อยมีโอกาสได้รับของขวัญบ่อยนัก แม้ตอนเด็ก ๆ จะเคยได้รับของขวัญวันเกิด หรือของขวัญในโอกาสอื่นบ้าง แต่เมื่อโตขึ้นก็ได้รับการปลูกฝังว่าของขวัญวันเกิดเป็น “เรื่องของเด็ก” ส่วนเทศกาลทั้งหลาย เป็นเพียงวันสมมุติที่ไม่ได้มีความหมายมากไปกว่าวันอื่น ๆ กิจกรรมในวันเกิดที่เป็น ประเพณีของครอบครัวเรา คือการทำบุญและบริจาคทานตามกำลัง ฉันจึงให้ความสำคัญกับวันเกิดของตัวเองน้อยมาก รวมทั้งไม่คาดหวังของขวัญหรือคำอวยพรตามเทศกาล ...แต่ปีนี้พิเศษกว่าทุกปี ฉันได้รับของขวัญวันเกิดเป็นอัลบั้มรูปหนึ่งเล่ม !
ในวันครบรอบวันเกิดปีที่ยี่สิบ ฉันไม่ได้กลับบ้าน เนื่องจากช่วงนั้นต้องเรียนหนัก แม่โทร.มาปลุกตั้งแต่เช้ามืด วูบแรกฉันตกใจนึกว่าทางบ้านมีเรื่องอะไร แต่พอแม่บอกว่า “สุขสันต์วันเกิดนะลูก” และเตือนให้ไปทำบุญ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าเป็นวันเกิดของตัวเอง เลยลุกขึ้นอาบน้ำแล้วออกไป ตักบาตรที่หน้าหอพักตามที่แม่บอก พอสาย ๆ ฉันก็ได้รับของขวัญวันเกิดชิ้นแรกในรอบหลายปี แม่ส่งของขวัญมาให้...
ตอนแรกที่ได้รับกล่องของขวัญฉันรู้สึกแปลกใจ ทำไมปีนี้ฉันถึงได้รับของขวัญนะ แม่ไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดฉันมาหลายปีเต็มที ตั้งแต่ที่แม่บอกว่าฉันโตเกินกว่าที่จะอยากได้ของขวัญแบบเด็ก ๆ แล้ว พอเริ่มแกะกล่องฉันตื่นเต้นมาก คาดหวังว่าคงเป็นอะไรสักอย่างที่ฉันอยากได้ แต่พอเปิดกล่องออกมา ....กลับพบว่าเป็นแค่อัลบั้มรูปเล่มหนึ่ง ไม่ใช่อัลบั้มใหม่ด้วย วูบแรกฉันนึกโมโห...แล้วก็น้อยใจ แม่เล่นตลกอะไรกัน ให้ของขวัญลูกสุดที่รักทั้งที ให้อัลบั้มใช้แล้วนี่นะ น่าผิดหวังชะมัด! แต่เมื่อเปิดอัลบั้มหน้าแรกออกดู ฉันก็เห็นกรอบรูปหัวใจที่ตกแต่งอย่างสวยงาม มีรูปแม่กำลังอุ้มเด็กทารกคนหนึ่งไว้ในอ้อมแขน พร้อมกับมีคำบรรยายใต้รูปว่า “วันแรกของลูกกับแม่” ฉันพลิกหน้าต่อ ๆ ไป มีรูปของฉันกับแม่ และคำบรรยายตามพัฒนาการในวัยต่าง ๆ ของฉันปรากฏอยู่ทุกหน้า รูปเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ จากที่แม่อุ้มฉันไว้ในอ้อมแขน โอบวงแขนรอบตัวฉัน โอบบ่าฉันและจูงมือกัน จนกระทั่งถึงหน้าสุดท้าย... หน้าสุดท้ายมีรูปใบใหญ่เบ้อเริ่มอยู่ในกรอบรูปหัวใจตามเคย เป็นรูปแม่กับฉันที่ถ่ายด้วยกันเมื่อตอนที่ฉันกลับบ้านครั้งล่าสุดเมื่อสองเดือนที่แล้ว ฉันกับแม่ยืนคู่กัน แม่ดูตัวเล็กนิดเดียว สูงแค่ไหล่ฉัน ฉันเป็นฝ่ายโอบไหล่แม่แล้วก้มลงเอาหน้าแนบแก้มแม่ แม่ยิ้มแป้นท่าทางมีความสุขมาก ใต้รูปมีลายมือแม่เขียนไว้ว่า
“ลูกน้อยของแม่โตแล้วสินะ
แต่ไม่ว่าจะโตแค่ไหน
ลูกก็ยังอยู่ในหัวใจแม่เสมอ
เมื่อลูกนกที่เพิ่งเริ่มหัดบิน...ต้องจากรัง
แม่หวังเพียงว่า
ความรักและผูกพันที่เราสร้างไว้ร่วมกัน
ตั้งแต่วันที่ลูกเกิด...จนวันนี้
จะเป็นเกราะคุ้มภัยและเป็นพลัง
ให้ลูกก้าวเดินไปจนถึงปลายทางได้อย่างงดงาม”
แม่รักลูกจ้ะ

ฉันรีบโทรศัพท์หาแม่ พูดอะไรไม่ออก นอกจากขอบคุณที่แม่ให้ฉันเกิดมา ขอบคุณในทุกสิ่งที่แม่ทำเพื่อฉันตลอดมา และขอบคุณที่ทำให้ฉันได้มีวันดีที่สุดในชีวิตอีกวันหนึ่ง
คืนนั้น.... ฉันนั่งกอดอัลบั้มของขวัญและวนเวียนดูรูปเก่า ๆ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ทุกครั้งที่เปิดดู ฉันสัมผัสได้ถึงอ้อมกอดอันอบอุ่น และความรักของแม่ที่โอบล้อมรอบตัวของฉัน เหมือนเมื่อยังเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ วันเกิดปีนี้เป็นวันที่ฉันได้รู้ว่า ไม่ว่าต่อไป ฉันจะได้รับของขวัญจากใคร มีมูลค่าสูงสักเพียงใด ก็จะไม่มีของขวัญชิ้นไหนที่มีคุณค่า มีความหมายเทียบเท่าของขวัญวันเกิดที่ฉันได้รับในปีนี้....